O BLOG

BUSQUEI MUITO TEMPO, SABER O QUE QUERO E O QUE NÃO QUERO, O QUE GOSTO E O QUE NÃO GOSTO, O QUE ME FAZ BEM E O QUE ME FAZ MAL.
AGORA, QUERO DIVIDIR TUDO ISSO, POIS, SINTO ALEGRIA, E ESTA ATITUDE, ME REALIZA DE UMA FORMA QUE NÃO CONSIGO EXPLICAR.
ENTÃO, AGRADEÇO A OPORTUNIDADE DE PODER DIVIDIR ISSO COM TODOS QUE CHEGAM ATÉ ESTE ESPAÇO, MINHA CASA, MEU CANTO, QUE SOMENTE EU TENHO A CHAVE DA PORTA DA ENTRADA, E SEMPRE A DEIXO ABERTA.

SOUGHT LONG, KNOW WHAT I WANT AND DO NOT WANT TO KNOW WHAT, KNOW WHAT I LIKE AND DO NOT LIKE TO KNOW WHAT, KNOW WHAT MAKES ME ILL AND KNOW WHAT MAKES ME WELL.

AND NOW DISCOVERED THAT DIVIDE ALL THIS, GIVE ME JOY, AND SO ME IN A WAY THAT MAKES

COULD NOT EXPLAIN.

SO THANK THE OPPORTUNITY TO SHARE ALL THIS POWER TO ALL THAT COMES UP

THIS SPACE

געזוכט לאַנג, וויסן וואָס איך ווילן און טאָן נישט וועלן צו וויסן וואָס, וויסן וואָס איך ווי און טאָן ניט ווי צו וויסן וואָס, וויסן וואָס מאכט מיר קראַנק און וויסן וואָס מאכט מיר געזונט.

און איצט דיסקאַווערד אַז טיילן אַלע דעם, געבן מיר פרייד, און אַזוי מיר אין אַ וועג אַז מאכט קען ניט דערקלערן.

אַזוי אַ דאַנק די געלעגנהייט צו טיילן אַלע דעם מאַכט צו אַלע אַז קומט צו דעם פּלאַץ.

Thursday, January 14, 2010

QUEM TEM CERTEZA SOBRE COMO SERÁ SEU AMANHÃ ?????????

Eu estava pensando, como se isso fosse uma grande novidade para mim, pensar, pensar, mas, vamos ao que eu pensava..........rs, como as pessoas são frágeis em acreditar que, suas vidas, seus destinos, o seu amanhã, está absolutamente em seu próprio controle, como se pudessem precisar, absolutamente certas, do que ocorrerá no seu minuto seguinte, no instante que se aproxima, veja, mais um passou nas nossas vidas.
Ora, quem saberia dizer, uns dias atrás, o que estaríamos vivendo agora?
Quem?
ninguém, respondo eu, mas insistimos, continuamos a acreditar que podemos, que conquistaremos, que conseguiremos o que nós quisermos ter, viver, fazer ou sentir, o que passa dentro de nossa mente.
Eu não quero dizer com isso, que não devemos querer, que não devemos projetar, que não devemos sonhar, muito pelo contrário, acho que devemos ter e viver sonhos maiores do que nossa própria existência, mas o que me pega, o que me irrita, é a presunção de certas pessoas, e eu me incluo nesta lista de tontos arrogantes e infantis, que acham que podem ter idéias para tudo, que podem resolver tudo, que conhecem a solução para tudo e mais alguma coisa, que sabem respostas, que entendem de soluções de aspectos conflituosos não apenas de suas vidas, mas, das vidas de outros que estejam próximos de nós.
Quanta imbecilidade, quantas vezes quebramos a cara, acreditando que sabíamos algo, e na hora H, percebemos que na realidade, não sabíamos era nada.
E o que aprendemos com os foras que levamos nesta nossa vida?
Para falar a verdade, acho que aprendemos muito pouco, pois logo no momento seguinte, lá estamos nós, tentando, esperando, planejando e o pior de tudo, é o fato de novamente estarmos tendo as mesmas certezas que nos fizeram arrebentar nossa cara e nosso coração.
Quando iremos aprender que futuro é futuro, e ele não nos pertence?
Quando iremos acreditar que neste aspecto de tempo, destino, acontecimentos que estão muito a nossa frente, nada sabemos e nem podemos?
Veja, a vida está ai na nossa frente para provar justamente isso, basta olharmos para qualquer um destes noticiários na tv, para entendermos que ninguém pode nem sabe nada, quem iria prever o que está acontecendo no mundo ultimamente.
Lembra um tempo atrás, uns anos que bem perto do dia 31 de dezembro apareciam aqueles videntes ridículos prevendo acidentes, coisas sobre políticos e artistas, prevendo coisas que nunca aconteceram, coisas completamente diferentes aconteciam, e quando alguma coisa por puro acaso chegava bem perto, o cara era quase endeusado, até o primeiro fora que ele dava, ai, caia no esquecimento novamente.
Reparou que até isso a tv deixou de mostrar?
Acho que as emissoras perceberam o papel ridículo que faziam por colocar no ar, pessoas débeis e frágeis, ridículas e insanas, e ainda bem, nos privaram de tamanho desagrado.
Meus amigos, vamos viver bem, vivendo o nosso agora, muitos se preocupam ou com o passado, com os erros, com o que não fizeram ou com o que deixaram de fazer, ou então ficam imaginando sobre o futuro, oq ue querem o que não querem, o que vão fazer ou deixar de fazer, e se esquecem com o dia de hoje, com o momento atual, com o que podem fazer, viver e aproveitar agora, pensando ou atrás ou na frente, em tempos que não tem acesso.
Eu sei muito bem disso, quanto tempo perdi na minha vida, e eu cansei.
Sabe, eu estou vivendo uma situação tão maluca, que jamais poderia, nem num sonho ou pesadelo poder imaginar que viveria, e olha só, estou vivendo, e tenho que saber o que fazer no meu agora, aqui, neste momento.
Imaginem se eu soubesse que este momento chegaria, eu certamente teria evitado, teria mudado o rumo da história e agora, não estaria aqui, pensando sobre isso.
As pessoas, incluindo mais uma vez eu, é claro, acreditam que tem algum tipo de poder, daquele tipo do que é visto no filme "O efeito borboleta", e acham que vão poder voltar e resolver, para mudar toda a sua história..........rs
Se isso fosse possível, pode ter certeza, eu já teria mudado tudinho, e estaria numa situação que vocês nem iriam acreditar se eu contasse agora...........rs
Então, vamos viver, mas viver o que podemos viver, viver bem, viver tudo, viver de verdade, agora, aqui, viver o que você pode, sem a menor preocupação com o que não pode, pois este tipo de coisa, será resolvido e abordado de uma forma que você nem imagina, mas saberá com certeza, pois tudo que está no nosso caminho, chegará sem a menor dúvida, mas completamente diferente do que imagina.
Eu agora, estou escrevendo estes meus pensamentos aqui, e isto é o mais importante, pelo menos neste tempo, neste momento, nesta possibilidade e oportunidade que estou tento, isto é a coisa mais importante de minha vida, então por qual motivo, não fazer o meu melhor????
Um grande abraço a todos os amigos, e também aqueles que ainda não são, nem sei se um dia serão, mas o que falo, melhor dizendo, escrevo, é para vocês também.

Fábio Luís Stoer

No comments: