O BLOG

BUSQUEI MUITO TEMPO, SABER O QUE QUERO E O QUE NÃO QUERO, O QUE GOSTO E O QUE NÃO GOSTO, O QUE ME FAZ BEM E O QUE ME FAZ MAL.
AGORA, QUERO DIVIDIR TUDO ISSO, POIS, SINTO ALEGRIA, E ESTA ATITUDE, ME REALIZA DE UMA FORMA QUE NÃO CONSIGO EXPLICAR.
ENTÃO, AGRADEÇO A OPORTUNIDADE DE PODER DIVIDIR ISSO COM TODOS QUE CHEGAM ATÉ ESTE ESPAÇO, MINHA CASA, MEU CANTO, QUE SOMENTE EU TENHO A CHAVE DA PORTA DA ENTRADA, E SEMPRE A DEIXO ABERTA.

SOUGHT LONG, KNOW WHAT I WANT AND DO NOT WANT TO KNOW WHAT, KNOW WHAT I LIKE AND DO NOT LIKE TO KNOW WHAT, KNOW WHAT MAKES ME ILL AND KNOW WHAT MAKES ME WELL.

AND NOW DISCOVERED THAT DIVIDE ALL THIS, GIVE ME JOY, AND SO ME IN A WAY THAT MAKES

COULD NOT EXPLAIN.

SO THANK THE OPPORTUNITY TO SHARE ALL THIS POWER TO ALL THAT COMES UP

THIS SPACE

געזוכט לאַנג, וויסן וואָס איך ווילן און טאָן נישט וועלן צו וויסן וואָס, וויסן וואָס איך ווי און טאָן ניט ווי צו וויסן וואָס, וויסן וואָס מאכט מיר קראַנק און וויסן וואָס מאכט מיר געזונט.

און איצט דיסקאַווערד אַז טיילן אַלע דעם, געבן מיר פרייד, און אַזוי מיר אין אַ וועג אַז מאכט קען ניט דערקלערן.

אַזוי אַ דאַנק די געלעגנהייט צו טיילן אַלע דעם מאַכט צו אַלע אַז קומט צו דעם פּלאַץ.

Thursday, March 4, 2010

CORAÇÃO

Queridos amigos,
puxa, faz tempo que eu nào escrevo coisas que sinto, e essas, são as coisas que mais gosto de escrever, o que sinto, o que vivo, o que penso, o que vejo, são coisas que eu tiro bem lá do fundo, do fundo do meu coração.
Quem estiver passando rápidamente por estas palavras, acharão que eu estou falando de coisas do amor, coisas de paixão, mas pode ser que, estas coisas até estejam envolvidas em meus comentários, porém, mas não são tema principal.
Falo do que o coração sente da vida, da vida que tem, das pessoas, das coisas que vivemos profissionalmente, dos nossos sonhos, dos nossos interesses, de tudo que diga respeito a nossos interesses.
Neste exato momento, por exemplo, eu não conseguiria dizer coisa alguma que estou sentindo, você pode até achar que, eu esteja sentindo muito pouco, ou até nada, mas, pelo contrário, nunca senti tanto e em tão pouco tempo, e tudo, guardadinho lá dentro.
Nunca senti tantas dúvidas, nunca senti tanta dôr, tantas novidades, tantas sensações que nem sei dizer o que são, e de onde chegam, nunca vivi tanta coisa e nem imaginei que poderia guardar tudinho dentro dele, o meu coração.
Em determinados momentos, eu acho que ele vai até arrebentar como uma bola de ar, como uma bolha, em outros momentos, parece que ele está sendo apertado por uma mão bem grande, quase esmagando como se fosse uma massa, uma bolotinha de barro..............rs, enfim, o que sinto agora no meu coração, tenho certeza absoluta, que nenhum cardiologista poderia saber nem definir o que é.........rs
Pode ser que, você que esteja lendo tudo isso, já tenha sentido esta dôr que não é doença, já sentiu também esta amassada, já viveu algo parecido, e como eu, tenha inicialmente se assustado, mas depois de algum tempo, tenha descoberto assim como eu, agora, que tudo é normal.
Normal por sermos todos iguais, querermos coisas parecidas, sermos seres que sentem, e perecem, das mesmas coisas.
Eu sei que vou passar por isso muito mais forte, muito mais capacitado, toda forma de exercício que faça com que o homem desenvolva sua capacidade física, emocional, psicológica, espiritual, sempre oferece também um engrandecimento, um amadurecimento que nada mais poderia nos oferecer.
E, caso você esteja assim, exatamente como eu, saiba que eu estou igual, e que nós, sairemos dessa..........rs,  melhores, maiores, fortalecidos e com um aprendizado que nos permitirá num amanhã, dizermos para outras pessoas a mesma coisa, você vai sair dessa muito melhor.........rs

E é isso ai, e se não for isso, é quase isso..........rs.

Um grande abraço para todos os amigos, e quer saber, para os inimigos também...........rs

FÁBIO LUÍS STOER

P.S.: Um presente parqa vocês, gosto muito de fotos, e espero que vocês também.

No comments: